Şüphesiz biz sana apaçık bir fetih verdik. Fetih/1
Bu yazımızda İslam dünyası için dönüm noktası olan bir konudan bahsedeceğiz. Mekke’nin Fethi.. Bilindiği üzere Mekke, âlemlere rahmet olarak gönderilen Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in dünyaya teşrif buyurdukları, çocukluk ve gençlik yıllarını geçirdiği şehir... Hz. Adem (a.s.)’dan itibaren tevhit inancının merkezi ve Müslümanların kıblesi olan Kâbe’nin de bulunduğu şehir...
Allah Resulü kendisine peygamberlik vazifesi verildikten sonra önce Mekkelileri Allah’ın dinine davet etmiş, fakat onlar bunu kabul etmedikleri gibi Müslüman olmaya başlayan herkese ellerinden gelen bütün eza cefayı da çektirmişlerdi. Hatta o kadar ileri gitmişlerdir ki, Resulullah’ı öldürme kararı almışlar, Cebrail (a.s.)’ın haber vermesiyle kurdukları tuzak boşa çıkmıştı.
Mekkeli müşriklerin bitmeyen eziyetleri sonucunda müminlerin dayanacak güçleri ve sabırları kalmayınca, Peygamber Efendimizin niyazıyla müminlere hicret, Mekke’yi terk etme izni verilmişti. Tabi bu durum doğup, büyüdüğü, gençlik yıllarının geçtiği Efendimiz için kolay olmamıştı. Mekke’den çıkarılırken yaşlı gözlerle Mekke’ye dönmüş; “Ey şehir, senden çıkarılmasaydım vallahi seni terk etmezdim!” demişti.
Hicretin üzerinden altı yıl geçmişti. Müminler, Efendimizle birlikte umre yapmayı çok istiyorlardı. Bunun üzerine Efendimiz Kâbe’yi ziyaret etmek isteyenlerin hazırlanmasını emretti. Hazırlıkların tamamlanmasından sonra bin beş yüz sahabe ile Mekke’ye doğru yola çıkıldı. Niyetlerinin barış olduğunu göstermek için yanlarına yolcu kılıcı denilen kılıçtan başka silah almamışlardı. Zülhuleyfe mevkiine geldiklerinde ihrama girdiler ve umre için niyet ettiler. Mekkeli müşrikler Efendimiz’in hareketini öğrenince toplanarak ne pahasına olursa olsun Mekke’ye girmesine izin vermemeyi kararlaştırdılar. Efendimiz de kan dökülmesini istemediği için Mekkelilerin bu tavrına karşılık onların teklif ettiği bir anlaşma yapıldı. 628’de imzalanan Hudeybiye Antlaşması’yla Kureyşliler, İslam devletini tanımak zorunda kaldı. Antlaşma tarafların müttefiklerini de kapsamaktaydı. Ancak Kureyş’in müttefiki olan Yemenli Bekr kabilesi, Huzaalılar’a suikast yaparak antlaşmayı bozdu. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz, Kureyşlilerden saldırıda ölenlerin diyetini ödemelerini, aksi takdirde savaşın söz konusu olduğunu bildirdi. Diyet ödemeyi reddeden Kureyşliler, reisleri Ebu Süfyan’ı anlaşmayı yenilemek üzere Medine’ye gönderdiler. Fakat bir sonuç elde edemediler. Mekke’yi fethetmeye karar veren Efendimiz, kan dökülmemesi ve düşmanı hazırlıksız yakalamak için hedefi gizli tutarak şöyle dua ediyordu: “Allah’ım! Yurtlarında ansızın karşılarına çıkıncaya kadar Kureyşlilerin casus ve habercilerini tut!” Gerekli tedbirler alındı ve Hz. Peygamber, kalabalık bir orduyla yola çıkarak Hicri 8 Ramazan 20’de (11 Ocak 630) Mekke’yi fethetti. Hz. Peygamber Mekke’ye girer girmez genel af ilan edildiğini bildirdi. Ardından içerisinde 360 put bulunan Kâbe’ye yöneldi. İsra Suresi’nin 81. Ayetini okuyarak “Hak geldi, bâtıl yok oldu. Şüphesiz ki bâtıl yok olmaya mahkûmdur.” putları birer birer devirdi. Kâbe putlardan temizlenmiş, kalpler İslam’a açılmış, Hicaz’da İslam’ın üstünlüğü sağalmıştı. 8 yıl önce hicret etmek zorunda bıraktıkları Rahmet Peygamberi, muzaffer bir komutan olarak geri dönmüş ve bütün Mekkelileri bağışlamıştı.
Fetihten hemen sonra Hz. Peygamber Kâbe’de ilk hutbesini verdi. Müslümanların karşısındaki en büyük güç ortadan kalktı. Mekke’nin fethi İslam Devleti’ne büyük itibar kazandırdı. Arap Yarımadası’nda İslam hızla yayılma imkânı buldu.
